Felekde hâsılı insân isen bir cânı incitme

Hazer kıl! Kırma kalbin kimsenin cânını incitme!
Esîr-i gurbet-i nâlân olan insanı incitme! 
Tarîk-i ışkda bîçâre-i hicrânı incitme! 
Sabır kıl her belâya, Hâne-yi Rahman’ı incitme!

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme! 

Elin çek meyl-i dünyadan, eğer âşık isen yâre, 
Muhabbet câmını nûş et, asıl Mansur gibi dâre, 
Misafirsin felek bağında, bendin salma efkâre, 
Düşersen bir belâya, sabır kıl; Mevla verir çâre, 

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Bulaşma çark-ı dünyâya, vücûdun pak u tâhirken,
Güvenme mâl u mülk ü mansıbın efnâsı zâhirken, 
Nic’oldu malı Karun’un felek bağında vâfirken, 
Nedir bu sendeki etvâr-ı dert gönlün misafirken, 

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme! 

Hasislikden elin çek, sen cömerd ol kân-ı ihsan ol! 
Konuşma câhil-i nâdân ile gel ehl-i irfân ol! 
Hakîr ol âlem-i zâhirde, sen mânâda sultan ol! 
Karıncanın dahi hâlin gözet, dehre Süleyman ol! 

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme! 

Ben insanım diyen insana düşmez şâd’u handanlık, 
Düşen bî-çareyi kaldırmadır âlemde insanlık, 
Hakîkat ehlinin hâlidurur dâim perîşanlık, 
Bir işi etme kim gelsün sana sonra peşîmanlık, 

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme! 

Ehl-i irfânım deyü, her yerde bendin atma meydâna, 
El elden belki üstündür, ne lâzım; uyma şeytâna,
Yakın olmak dilersen Hazret-i Hallâk-ı Ekvâna, 
Cihanda tatlı dilli olması lâzımdır insâna,

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Celîs-i meclis-i ehl-i hakîkat ol firâr etme!
Hevâ-yı nefsine tabi’ olan yerde karâr etme!
Tekebbürlük eden insana asla i’tibâr etme!
Sana cevr ü cefâ ederse bir keş inkisâr etme!

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Vefâsı var mıdır gör kim sana bu çarh-ı devrânın
Eser yeller yerinde hani ya taht-ı Süleymân’ın
Yalınız adı kaldı âlem-i zâhirde Lokmân’ın
Geçer bir lahzada rü’yâ misâli ömrü insânın

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Sana bir fâ’ide yokdur bilirsin halk-ı gıybetden
Gözün aç âlemi bir bir geçersin çeşm-i ibretden
Zarar gördüm diyen gördün mü sen ehl-i muhabbetden
Yeme kul hakkını korkar isen rûz-i kıyametden

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Hakîkat bahrının gavvâsı ol terk-i mecâz eyle
Çıkar ha alma mazlûmun âhın seni i’tirâz ile
Çehil semt-i Habîb’e ey gönül azm-i Hicâz ile
Yüzün tuk hak-i payine hemen arz-ı niyâz ile

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Gönül âyînesin silmek gerekdir kalb-i âgâha
Muhabbet şemsi doğmuşken ne lazım mihr ile mâha
Ne müşkil hâcetin varsa hemân arzeyle Allah’a
Der-i Mevlâ dururken bakma LUTFÎ başka dergâha

Felekde hâsılı insan isen bir cânı incitme! 
Günahkâr olma, Fahr-i Âlem-i Zî-Şânı incitme!

Alvarlı M. Lutfî Efendi