Ney gibi her dem ki bezm-i vaslını yâd eylerim

Ney gibi her dem ki bezm-i vaslını yâd eylerim

Tâ nefes vardır kuru cismimde feryâd eylerim

Rûz-ı hicrândır sevin ey murg-ı rûhum kim bugün

Bu kafesten ben seni elbette âzât eylerim

Vehm edüp tâ salmaya sen mâha mihrin hîç kim

Kime yetsem cevr ü zulmünden ana dâd eylerim

Kan yaşım kılmaz vefâ giryân gözüm isrâfına

Bunca kim her dem ciğer kanından imdâd eylerim

İncimen her nice kim ağyâr bî-dâd eylese

Yâr cevri için gönül bî-dâda mu'tâd eylerim

Bilmişim bulman visâlin lîk bu ümmîd ile

Gâh gâh öz hâtır-ı nâ-şâdımı şâd eylerim

Levh-i âlemden yudum eşk ile Mecnûn adını

Ey Fuzûlî ben dahi âlemde bir ad eylerim

Perîşân halk-ı âlem âh ü efgân ettiğimdendir

Perîşân halk-ı âlem âh ü efgân ettiğimdendir

Perîşân olduğum halkı perîşân ettiğimdendir

Ten-i zârımda derd-i aşk gün günden füzûn olmak

Yeten bî-derde tedbîr ile dermân ettiğimdendir

Gözüm kim bağrımın kanın döker perkâle perkâle

Dem-â-dem ârzû-yi la’l-i cânân ettiğimdendir

Değil bi-hûde ger yağsa felekten başıma taşlar

Binâsın tîşe-i âhımla virân ettiğimdendir

Kaçan rüsvâ olurdum, kan yutup sabr edebilseydim

Melâmet çektiğim bî-hûde efgân ettiğimdendir

Hatâ senden değil cismim okundan bî-nasîb olmak

Habâb-ı eşk-i gül-gûn içre pinhân ettiğimdendir

Fuzûlî ihtilât-ı merdüm-i âlemden ikrâhım

Perî-veşler hayâlin mûnîs-i cân ettiğimdendir

Vefâ her kimseden kim istedimandan cefâ gördüm

Vefâ her kimseden kim istedimandan cefâ gördüm

Kimi kim bî-vefâ dünyâda gördüm bî-vefâ gördüm

Kime derdimi ezhâr kıldım isteyüb dermân

Özümden hem beter bir derde anı mübtelâ gördüm

Mükedder hâtırımdan kılmadı bir kimse gam def'in

Safadan dem uran hem-demleri ehl-i riyâ gördüm

Eger su dâmenin dutdum revân döndürdü yüz benden

Veger gözgüden umdum sıdk-ı 'aks-i müde'â gördüm

Ayak basdım der-i ümide sergerdânlık el virdi

Hüner ser riştesin dutdum elimde ejdehâ gördüm

Mana gösterdi girdûn tîre-bahtım kevkebin yüzkez

Men bed-baht ana her gâh kim bakdım kara gördüm

Fuzûlî 'ayb kılma yüz çevirsem ehl-i 'âlemden

Neden kim her kime yüz dutdum andan yüz belâ gördüm

Geldi ammâ neyleyem sensiz baharın şevki yok

Gül hazin, sümbül perîşân bâğzârın şevki yok;

Derd-nâk olmuş hezâr-ı nağme-kârın şevki yok;

Başka bir hâletle çağlar, cûybârın şevki yok;

Âh eder, inler nesîm-i bî-karârın şevki yok;

Geldi ammâ neyleyem, sensiz bahârın şevki yok.

Recâizâde Mahmut Ekrem | §

Gül hazinli sümbül perişan gül bahçesinin şevki yok. Nağme söyleyen bülbül dertli olmuş şevki yok. Başka bir halde çağlar ırmak şevki yok. Bahar geldi ama ne yapayım sensiz baharın tadı yok.

Âsım tabîatimce hoş-âyende söz budur

Âsım tabîatimce hoş-âyende söz budur

Gönül kimi severse cihânda güzel odur

...

Çelebizâde Âsım